ayutaja

Nong Khai Vertrek met het vliegtuig
Vanmorgen opgestaan en een lekker ontbijtje genomen. Vandaag is het weer een reisdag. Daar ben je dan weer een heel stuk van de dag mee bezig, We gaan weer terug naar het zuiden. Iets te noorden van Bangkok, Ayutaja dit is de oude hoofdstad van Thailand met heel veel historische tempels. En meer bijzondere plaatsen die je dan bezichtigd moet hebben. Om de heenreis die we met de minivan gedaan hebben van zo’n 8 uur te bekorten nemen we het vliegtuig. Dat duurt maar een uurtje. We vliegen met Nok ( angry bird ) op het vliegveld inchecken en boarden. Het is een klein vliegveldje dus iedereen zit in hetzelfde zaaltje, er zijn 3 gates. De vlucht gaat supersnel, grappig is wel dat de aziaten eigenlijk allemaal zwart haar hebben, en als je over de stoelen heen kijkt is het een zwart dekentje, met die kleine net voor ons die verstoppertje speelt met Jet en Irma. Gelukkig is het geen jankert, een lief meiske. Na een heel snel uurtje zet het vliegtuig de daling weer in en zijn we in Bangkok, daar nemen we een mini-van naar Ayutaja, dan zit je een uur naar een desolate grote stad te kijken. Heel veel industrie en een heeele grote stad met veel betonflats, industrie en langs die hele lange rechte weg veel winkeltjes en industrie, alles ligt door elkaar, voor zo’n 60 km lang. Een iets mindere tocht, maar ook palmbomen, dus het blijft binnen de perken. Ha ha.
In Ayutaja wordt het anders, we zien weer wat kleinere straatjes met veel bedrijvigheid en her en der zie je al de restanten van de oude glorie. Grote tempelcomplexen die nu helaas vergaan zijn. Wat over gebleven is zijn de bakstenen basisdelen die eerst gemetseld werden en waarna de gips of cement eroverheen gepleisterd werd. In het mestselwerk werden dan de ornamenten bevestigd of werd de cement zelf gevormd in sierlijke vormen, bedrukkingen. Heel indrukwekkend.
Ineens rijden we in een druk bedrijvig straatje en hier moeten we dan ook ergens zijn. Volgens google-maps….. hert ziet er niet heel erg touristisch uit, maar dat wil niks zeggen in Thailand, ons vorige hotel lag er ook ineens tussen, enkele jaren oud langs bedrijfjes van 100 jaar oud. Dat kan hier. Na gebeld te hebben, waar liggen jullie nu precies.?? Waren we toch 20 meter te ver doorgereden. Lig er een doorgang naar achteren toe, aan de weg zie je er niets van, blijkt later toch wel een bordje te staan, maar dat valt niet op tussen alle toestanden langs die weg. Nou ja doorgangetje naar achteren, wordt geflankeerd met allemaal bomen en struiken, het is zo’n 200 meter lang en op het einde bij het water kom je ineens in een tuin van Eden. Tropisch, met tropische geluiden van vogels insecten, gekko’s het komt ineen op je af zo van, hoe kan dit, midden in deze oude stad zo’n oase.
En dat is dus ons verblijf. Er staat een houten paalwoning achterin en iedereen roept gelijk, daar wil ik in.! En wie zijn de gelukkige… Irma en Ik dus, ik wist wel dat dat snurken z’n vruchten zou afwerpen.! We spreken in eerste instantie af dat we zullen ruilen. Vooral als we de binnenkant bezien. Het is een droom van een vakantieadres. Geweldig, het huisje is van alle gemakken voorzien en met erg veel smaak en aandacht ingericht. Joop en Angela, Net en Jet betrekken een paar kamers in het hoofdgebouw. Zij besluiten na de eerste dag dat ze niet willen switchen met ons, te veel werk en de bedden zijn goed, je slaapt er eigenlijk ook alleen maar. Nu kan ik zeggen dat het wakker worden in zo’n kamer toch wel een fijn gevoel geeft. Monikken op de achtergrond die hun gebed doen, de duiven en hanen ( die heb je overal op de wereld blijkt..) die beginnen altijd al heel vroeg.
We gaan lopend langs de grote weg naar een restaurantje waar we wederom heel lekker eten.
Er wordt van alles door elkaar besteld en we proberen alle gerechten. Sommige zijn beter dan de andere maar over het algemeen allemaal lekker. Net besteld ook een vis maar die herken je niet als vis. Ze hebben hem helemaal kort door de blender gehaald met van alles en dan wordt het in platen gefrituurd. Een soort van hele luchtige hartige koek, maar het is vis…. Weer wat geleerd.
Oh ja, het is dan zo’n 36 graden.. heeeeeeet dus. Je zou hier het hele jaar wonen. Het is nu de koelere periode.?! In de zomer ligt de temperatuur tussen 40 en 50 graden. Ik kan me geen voorstelling maken van 50 graden en dan nog proberen te werken of te functioneren op wat voor manier dan ook. Dit is wel een land voor Miranda.! Bij mij houdt het dus ongeveer op bij 35 graden. Ik heb dan ook wel m’n rust nodig merk ik. Mijn hart pompt wat minder zuurstof rond en er zit waarschijnlijk wat minder zuurstof in de lucht, dus af en toe moet ik een nappie nemen.
Als we gaan slapen, het is al 21.00 geweest..!! haha, ik val op het bed en ben weg. Gelukkig een heel goed bed. En we zijn hier 3 nachten. Perfect.
De morgens worden ook opgeschrikt door motobootjes die door het kanaal heen racen, je kent ze wel van de TV, van die lange smalle bootjes met een autoblok erachterop, rechtstreeks een lange as met een schroef eraan. En die hebben maar 1 gang, snel en hard. Die komen er dus ook vlak langs ons appartement. Zo ook de touristenboten. Het is gelukkig een kanaaltjes dat aansluit op de rivier, het kanaaltje is meer voor de aanliggende of klein vrachtvervoer.
Na het ontbijt gaan we met de knalgroene tuk tuk ( frog genaamd hier ) de oude stad in, Net heeft een totaalbedrag bedongen voor de hele periode en de chauffeur heeft zijn vriendin meegenomen. Zij zitten gezellig voorin en wij zitten gezellig achterin het open gedeelte. Die tuk-tuk’s zijn een uitkomst als in thailand op vakantie bent. Ze zijn er overal.! Ze zijn goedkoop.! En ze luchten Als allereerste komen we bij ee liggende Budha waar ze een kleed overheen aan het trekken zijn. Dat valt nog niet zo mee met een beeld van zo,n 30 meter lang. We vervolgen onze tocht en dan komen we tussen de oude ruïnes van de oude tempels een nieuwe tempel tegen. Hier is veel tourisme je komt die japanners echt werkelijk overal tegen.. en hier gaan we naar binnen. Bij elke tempel die je bezoekt krijg je toch steeds weer het idee dat de mensen hier mooier met hun godsdienst/geloof omgaan dan wij met ons cristendom. Veel respect en ook wel veel praal en pracht, dat hoort er ook wel bij. En dan staat er ineens een klein vrouwtje bij mij die zegt, pet..! Heb ik m’n pet nog op, lomperik, dat mag niet in een tempel. Onschuldig vergeten, dus gelijk afgezet. Blijkt trouwens Angela te zijn, dus de schade is miniem. Toch wel lomp van mij. We kopen er ook nog een paar kleine budha beeldjes. En we doen er allemaal nog een wens in de wish-three. Voor familie en geliefden.
Dus jullie zijn allemaal weer gezegend met goede wensen voor een tijdje.. wat met opvalt is dat er budha’s bijzijn die bekleedt worden met stukjes bladgoud. Ik neem aan dat iedereen die dit wil mag doen. Voor een wens of misschien een speciale viering of zo, intussen wordt die budha door de jaren heen steeds meer goudkleurig. Je ziet stukjes van 1 vierkante cm tot stukjes van 3 bij 3, zal eraan liggen hoeveel je te spenderen hebt, of te wensen hebt. Wel heel mooi om te zien.
Wij brachten de beste worst naar de pastoor… ha ha, wat zal die gelachten hebben die pastoor. 100 worsten in een dorp van 100 gezinnen.
Dwalend door de ruïnes van de oude tempelcomplexen besef je toch wel dat we in
Europa een heel eind achterlagen met onze cultuur ten opzichte van Azië, wij liepen in vellen, en lompe geweven jutte zakken terwijl ze hier in zijde gewaden rondliepen en delicate tempelcomplexen hadden met veel pracht en praal, terwijl wij een lomp koud kasteel konden bouwen met hutten voor de horige, allemaal in hetzelfde tijvlak. Dat geeft toch te denken.
Moet even een eind breien, Irma had gisteren iets verkeerds gegeten, en had een “mindere nacht”.
Net wel wat gegeten, dus ik denk dat het iets beter gaat, we hebben vandaag een reisdag, dus niet handig om misselijk te zijn. Ik zit onder ons appartement wat te typen, het is nu wat minder heeeeet en het waait gelukkig wat, hier kan ik wel aan wennen. Dikke 25 graden schat ik in de schaduw met koel briesje.

Tot straks.