2e en 3e dag in Bangkok

2e dag in Bangkok
Gisteren had ik geen zin meer om nog wat te schrijven, gelijk na het douchen op bed en ben ingeknord.
We gaan de stad in.! Natuurlijk met de sky-train, een hoge railway die boven het verkeer uittorent, je moet dus om te beginnen trappen lopen om er boven te komen, dit zijn er 4 x 15 treden en dan nog eens een paar keer, heb je een rolstoel of je bent moeilijk ter been, dan heb je een probleem. Ikzelf heb geen hartslag en hartonderdrukkers, dus daar heb ik een probleem. Trappen lopen is het vermoeiendste voor iemand met mijn hartconditie. Dus ik kom afgepeigerd boven. Even op adem komen. Laatste dag voor vertrek mogen we dit doen incl. de rugzak, dat wordt nog wat. En Irma met koffertje van 20 kg. Ha ha die twee bejaarden zullen ze hier denken. Maar als we boven zijn.. zoef met de skytrain rechtstreeks naar de luchthaven, geen taxi meer of tuk tuk, zo het vliegtuig in.
Dus de stad in.
Met Nat en Joop als navigators komen we aan de rivier die dwars door Bangkok loopt, hier nemen we het pondje naar de overkant, we slenteren wat door de stad en we zien zoals in vele grote steden toch wel het grote verschil tussen rijk en arm, hele mooie flats langs krotten die samengesteld zijn uit wat gevonden hout en roestige golfplaatjes. Ze moeten er alleen voor zorgen dat het niet lekt. Je hoeft geen verwarming te hebben in Thailand. Het is er hier nml altijd heeeet.! Vroeger werkte ik bij de tuinder, zo heet, maar dan ook nog eens heel drukkend vochtig. Ik begin er nu na 2 weken aan te wennen. ( heel klein beetje ) Wat ook opvalt hier in Bangkok, ze zijn niet vies van beton, een geweldige uitvinding van de romeinen die overal op de wereld gebruikt wordt. En hier heeel veeel.
We zitten met ons hotel Abloom min of meer in het zakendistrict, dus hoge wolkenkrabbers en toch her en der groen. Dat groeit hier dan ook welig, goeie temperaturen en zo nu en dan flinke regens.
Daar hebben we het nog mee getroffen vindt ik, vooraf zeiden ze dat we in het regenseizoen zouden zitten, dus ik had me al voorgesteld dat ik in fikse buien zou zitten zo nu en dan. Ik ben mn vest de eerste dag al verloren dus ik heb alleen een paar shirtjes bij.. Gelukkig hebben we alleen een paar regenbuien gehad en dan eigenlijk allemaal ’s avonds. Dat is dus heel mooi meegenomen. De boeren hier zitten geloof ik wel te wachten op regen voor de groei van de rijst. En voor het planten van de nieuwe partij.
Oh ja we zitten inmiddels in Bangkok city, heel veel mensen en het ruikt naar de grote stad. Door het vele verkeer veel smog en dus zie je ook vaak mensen met mondkapjes, Bij ons staat er ook geregeld zo’n vrouwtje met mondkapje op, blonde haren en ze praat gewoon Astens door dat kapje. Je verstaat het dan toch wat minder… Tja, door voormalige reizen is Angela wel wat voorzichtiger geworden voor uitlaatgassen, ze is er nml een keer flink ziek van geweest. Wij ademen wat sneller en krijgen zodoende toch voldoende zuurstof. Af en toe krijg ik déjavuus met sience-fiction films uit de toekomst, hele drukke aziatische taferelen met vliegende auto’s en veel bewegende billboards en veel geluid en stoom. En dan heb je hier nog de geur van uitlaatgassen, open riool op een aantal plaatsen en heel veel kookgeurtjes van kraampjes om de zoveel meter. Gebakken banaan en gebakken vlees. Het is nogal wat wat we toe ons nemen.
We zwermen wat door de stad en komen uit bij een “chinees” gedeelte van de stad war leuke wandschilderingen gemaakt zijn en waar een paar leuke winkeltjes liggen. Ook gaan we even bij de rivier wat drinken. We worden bediend door een spontane lelijke meid. Blijkt dan weer een vent te wezen, ( ik let niet goed op ) en de dames hebben het wel gelijk door. Mooi en dapper en goed dat het hier zo geaccepteerd is. Hij/zij is toch nog niet zo behendig in bedienen…. Is haar/zijn eerste week in de horeca, sorry sorry…, nee jongen-meid geeft niks. Je leert elk moment hè. Na nog een paar fotootjes, met een gekleurde panda, en wat zen-fotoos komen we erachter dat Net nu toch wel erg kort nog aanwezig is. Zij gaat naar haar moeder en Irma en ik nemen kort afscheid, en dan is ze al weg, Wij zien haar niet meer voor dat we weer in Nederland zijn. Dat geeft een maf leeg gevoel.
We lopen wat verloren rond nu, maar erg fijn voor Net dat ze haar moeder nog een paar dagen ziet.
Dat was 2 dagen geleden, ben weer aan het bijsloffen, gisteren was ik kapot, eten en naar bed.
De dag erop zijn we met ons 5-en weer de stad ingegaan, Joop is reisleider en hij heeft een schema opgesteld met sky-train, grachtenboot, fiets, en lopend. Dat laatste vooral.., nu ben ik geen atleet net als Joop en Angela, van Jet weet ik dat ze regelmatig sport en Irma doet aan Joga…. Dus ik ben degene met de minste conditie… over het algemeen kan ik me goed redden, maar het is hier ( had ik dat al eens verteld ) het is hier heeet.! En weinig zuurstof, en veel uitlaatgassen. Dus op het eind van de dag wel danig aan de pin. Toch blijft elke hoek die je om steekt weer een verrassing, het zijn echt mooie plaatjes die je niet op de foto kunt vangen. Ik probeer het wel maar de echte sfeer blijft moeilijk te vangen. Oh ja vandaag knip ik een hoop echte mooie foto’s en kom ik er ’s middags achter dat ik omdat ik jullie allemaal foto’s wil doorsturen, en het sd-kaartje uit de camera rechtstreeks op de laptop heb gezet en blijkbaar niet terug in de camera…. Ik eigenlijk geen foto’s heb van deze dag. Jammer, er zaten echt hele mooie tussen. Gelukkig heeft mijn telefoon ook een hele goeie camera.
Ik zal morgen weer eens op de foto’s gaan zitten.
In de stad gaan we naar de budha-markt waar ik een beeldje score (met hulp van Joop) van een oude monnik, Irma vindt een lachende monnik, ze valt op kleine dikke mannetjes ( gelukkig). En ze vindt ook nog een leesboek in een winkeltje. Helemaal happy. Wat vandaag oaok nog speelt, een heleboel politie op de been, een hoop mensen met gele shirtjes ( dat zijn konings-gezinden ) want.!!!! De koning komt door. Wordt ons verteld. 40 drakenboten op de rivier die de koning begeleiden. Dat moeten we meemaken. Dus op tijd weer terug naar de waterkant en wachten, wachten. Gelukkig is er ook een cafeetje langs de waterkant voor wat schaduw en chang (olifant bier merk). Lekker koel en net op tijd, ik kreeg dorst. En dan opeens begint de parade over de rivier. Dat is erg impressive.
Boten met meer dan 50 roeiers en dan dat gezang van alle bemanningen van de drakenboten dat over de rivier heen galmt. Dat mag je inderdaad niet gemist hebben. En daar is hij dan. De koningsboot, wij hebben hem gezien..!! wat andere ook mogen zeggen… wij hebben hem gezien.
Niet voor niets al die uren op hem gewacht.
Dan weer met de grachtenboot naar het hotel waar we vermoeit aankomen. We douchen en maken ons op om dichtbij in een restaurantje wat te gaan eten. Zoals in die reclame van conimex, een pathai lekker die Pat-thai. En life music, je kunt alleen het engels niet verstaan. Hebben ze een eigen versie van tijdens het zingen. Geeft niet, de dames brullen het mee, en of de muzikant er dan weer blij mee is. Er valt nog een moesson-regentje en als die weggetrokken is gaan we weer terug nar het hotel, het is inmiddels donker ( rond 18.00 uur wordt het donker, ha ha ) en we duiken er vroeg in. Ik geef hier niets om, ik kan mn slaap goed gebruiken.
Vanmorgen zijn we na het ontbijtje wederom de stad ingetrokken met de sky-train om een tentoonstelling te bezoeken van de weeskinderen van Sarnelli, we moesten even zoeken in de urban-jungle van beton en heel veel verkeer en veel mensen, maar dan zijn we er. Even naar boven, naar de upper floor van het gebouw, ik schat zo’n 20 verdiepingen, en dan heb je ineens een glazen wand met een uitzicht over de stad, geweldig mooi, maar ik ben niet van de hoogtes… dus foto van afstand genomen.
De foto’s van de kinderen zijn mooi opgehangen en met de verhalen erbij geeft het weer een momentje van overpeinzingen. En beseffen hoe goed wij het allemaal hebben mensen.! Deze kinderen hebben nog wat te wensen. En die zijn vaak nog heel basic. Ben blij met onze opvangmoeder die voor ons zorgt, of ik hoop dat ik op de goede weg ben naar een toekomst…
Na de tentoonstelling splitsen we even, Joop en Angela gaan met Jet even winkelen. Jet vertrekt morgen met Net naar Nederland, en ze wil nog wat kopen. Irma en ik willen naar een Harley dealer om een shirtje voor mij te kopen. Eerst een koffie bij een bakker en weg zijn we. Wij pakken voor het gemak nu een taxi die ons bij de dealer afzet. Hier worden we heel goed en netjes geholpen en er wordt zelfs een taxi gebeld als we weer willen vertrekken. Rechtstreeks bij het hotel afgezet. Kosten 90 bat, das 3,00 euro voor een half uur rijden. Het kan dus wel mensen, als de regering bij ons de benzine niet zo duur maakte om de schatkist te spekken.
We besluiten om de laatste dag niet de trein te nemen, want dan moeten Irma en ik onze rugzak en koffer met 20 kg 4 trappen van 16 tredes opzeulen. We nemen rechtstreeks vanaf de deur hotel een taxi naar de deur vliegveld. Geen gezeul, denkend aan onze gezondheid.. ha ha.
Irma en ik gaan lekker zwemmen en iets later voegen Angela, Joop en Jet zich ook weer bij ons. Allemaal even het zwembad in en afkoelen.
Nu zit ik nog wat te typen, heb even de tijd, en dadelijk gaan we weer Thai eten, wat zal ik dat missen thuis. Of we moeten het maar eens leren te koken. Mijn favoriet is toch wel de tom ka kai, kokoskippensoep. Altijd lekker en geeft je altijd weer een boost. Van normaal tot heel pittig..!!
alloi alloi
tot morgen,
dan gaan Irma en ik samen aan het reizen naar een exotisch eiland, Joop en Angela reizen door naar Vietnam, Net en Jet vertrekken weer terug naar Nederland. Dat worden weer emoties…. :(